Ο Οθέλλος ή αλλιώς ο «ο Μαύρος της Βενετίας,θεωρείται ένα από τα σπουδαιότερα θεατρικά έργα του Άγγλου συγγραφέα Ουίλιαμ Σαίξπηρ.

Ο Σαίξπηρ βασίστηκε σε μια  νουβέλα του 1565, από τη συλλογή Εκατόμυθοι του Ιταλού Τζιράλντο Σίνθιο.

Η τραγωδία «Οθέλλος» γράφτηκε το 1602 και η  πρεμιέρα του έγινε το 1604, στο παλατι whitehall.

Έχει μεταφερθεί 12 φορές στο κινηματογράφο, με κορυφαία μεταφορά το κλασικό φιλμ του 1965, με πρωταγωνιστή  Λορενς Ολιβιέ.

Επίσης, έχει μεταφερθεί δύο φορές σε όπερα, το 1816  από τον  Τζοακίνο Ροσσίνι, και το 1887, στην σκάλα του Μιλάνου, από τον  Τζουζέπε Βέρντι.

Η υπόθεση του θεατρικού έργου αφορά την εκδίκηση ενός σημαιοφόρου, του Ιαγου, ο οποίος μισεί τον Οθέλλο επειδή θεωρεί ότι τον αδίκησε.

Ο Ιαγος καταστρώνει ένα σχέδιο, για να τον καταστρέψει, κάνοντας να πιστέψει ότι τον απατάει η σύζυγος του, η Δυσδαιμόνα.

Ο Οθέλλος πάνω σε μια κρίση παρανοϊκής ζήλειας στραγγαλίζει τη Δυσδαιμόνα, αργότερα αποκαλύπτεται το σατανικό σχέδιο του Ιαγου και ο Οθέλλος αυτοκτονεί.

Ο Οθέλλος στην ψυχολογία

Ο Σαίξπηρικος Οθέλλος έδωσε το όνομα το όνομα του στο σύνδρομο της παρανοϊκής ζήλειας.

Το σύνδρομο του Οθέλλου (Othello’s syndrome) είναι μια ψυχολογική διαταραχή κατά την οποία ένα άτομο πιστεύει ότι ο σύντροφός τον απατά χωρίς όμως να υπάρξουν αποδείξεις.

Το σύνδρομο εμφανίζεται όταν το άτομo αρχίσει να  κατηγορεί επανειλημμένα το σύντροφό του για ασήμαντες αφορμές.

Αμέσως μετά τα πρώτα σημάδια της παρανοϊκής ζήλειας θα κάνουν την εμφάνιση τους η εμμονή, η ψύχωση και τα βίαια ξεσπάσματα.

Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις στις οποίες η παρανοϊκή ζήλεια οδήγησε σε φρικτά εγκλήματα.

Συγγραφή: Στέφη Καββαδά