Υπόθεση #Πάτρα. Το πρόβλημα του κακού.

Tο  πρόβλημα του κακού.

«Ο αγαθός Θεός δημιούργησε τον κόσμο, άρα κάθε δημιούργημά του είναι αγαθό.» Αν αυτό ισχύει, τότε πως εξηγείται η παρουσία του κακού στον κόσμο;

Η αιτία ποια μπορεί να είναι;

Ο Θεός; 

Η ύλη;

Ούτε ο Θεός αλλά ούτε και η ύλη, αφού κι αυτή είναι δικό του δημιούργημά.

Ο Θεός επιτρέπει το κακό για παιδευτικούς λόγους. Αυτό υποστηρίζουν πολλοί.

Μια άλλη εκδοχή είναι η θεοδικία της ελεύθερης βούλησης. Το κακό είναι αυτό που αποδεικνύει την ύπαρξη της ελεύθερης βούλησης. Μα φυσικά, ένας άνθρωπος που δεν διαπράττει ποτέ κακό, είναι ένας άνθρωπος χωρίς ελεύθερη βούληση, εφόσον έναν τέτοιο άνθρωπο τον οδηγεί πάντα ένα χέρι θεϊκό.

Και τί είναι ένας άνθρωπος χωρίς τη δική του βούληση; Είναι ένας άνθρωπος καταπιεσμένος. Ο ελεύθερος άνθρωπος πράττει σύμφωνα με το δώρο που του χάρισε ο Θεός. Την ελεύθερη βούληση.

Λένε πως έδρα της νόησης είναι η ψυχή, και η έδρα των αισθήσεων το σώμα. Όταν όμως δεν υπάρχει ψυχή; Υπάρχει νόηση; Υπάρχει ζωή;

Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα μοιάζει απλή. Δεν υπάρχει έμβιο ον που να μην έχει ψυχή, καθώς για πολλούς η ψυχή ταυτίζεται με την πνοή. Οτιδήποτε ζει και αναπνέει σε αυτό τον κόσμο έχει ψυχή, αλλιώς θεωρείται νεκρό. 

Να θυμηθούμε τον Πλάτωνα που υποστήριζε πως ο θάνατος είναι ο χωρισμός της ψυχής από το σώμα. Το σώμα πεθαίνει, μαζί και οι αισθήσεις. Η ψυχή πλανάται δεν πεθαίνει αφού δεν αποτελείται από ύλη.     

Τι καθιστά το έμβιο ον έμβιο εκτός της ψυχή; 

Οι ικανότητές του. 

Αυτές οι ικανότητες είναι η κίνηση, η αναζήτηση τροφής, η αντίληψη και κυρίως η σκέψη(νόηση). Το έμβιο ον συλλογίζεται και ενεργεί κατά βούληση δική του ή ανάλογα των συνθηκών.  

Κι όμως με τον καιρό διαπιστώνουμε πως γύρω μας υπάρχουν πολλοί νεκροί που μοιάζουν όμως ζωντανοί. Τρέφονται, κινούνται μα δεν έχουν νόηση. Δεν έχουν ψυχή. Οι συλλογισμοί τους περιορίζονται στην αυτοπροστασία τους και δε γνωρίζουν πως είναι νεκροί. Διεκδικούν μια θέση σε αυτόν τον κόσμο, πράττοντας μόνο κακό. Μπορεί από το κακό να γεννηθεί καλό; Κι όμως μπορεί και η απόδειξη είναι τα τρία αυτά αγγελούδια από την Πάτρα που έφυγαν πρόσφατα από τη ζωή. 

Είμαι νεκρή και δεν το γνωρίζω.

Πώς ξεχωρίζουμε τους νεκρούς από τους ζωντανούς; Κοιτώντας τους στα μάτια.

Τα μάτια είναι οι καθρέφτες της ψυχής, εκεί πάντα να κοιτάς.  

Ψυχρά βλέμματα, απόκοσμα, τρομάζουν.

Είμαι νεκρή και δεν το γνωρίζω.

Υπόθεση Πισπιρίγκου που σόκαρε το πανελλήνιο.

Λίγο μετά την Πρωτοχρονιά μια υπόθεση στην Πάτρα σόκαρε την κοινή γνώμη. Όλη η Ελλάδα δεν μπορούσε να πιστέψει το δράμα που ζούσε η οικογένεια Δασκαλάκη. Όλη η Ελλάδα θρηνούσε για τα τρία αγγελούδια που χάθηκαν μέσα σε λιγότερα από τρία χρόνια, από άγνωστες μέχρι πρόσφατα συνθήκες. Η κακιά η ώρα; Η μοίρα; Ένα άγνωστο γονίδιο; Όλοι αναρωτιόντουσαν και οι ειδικοί και μη έψαχναν το γιατί.

Τρία πανέμορφα αγγελούδια χάθηκαν, δεν το χωρούσε ανθρώπινος νους. Συγκίνηση και συμπόνια για τους δυο γονείς και τους οικείους τους. Πόσος πόνος..

Κι έπειτα ήρθαν οι υποψίες.

Κανείς στην αρχή δεν αναρωτήθηκε ή αμφισβήτησε τους δυο γονείς, άλλωστε σε ποιον θα πήγαινε το μυαλό να σκεφτεί κάτι κακό για τους γονείς; Ποιός κατηγορεί δυο γονείς για τον θάνατο των παιδιών τους;

Η φύση προστάζει αγάπη. Η φύση προικίζει τους ανθρώπους με το ένστικτο της αγάπης και τους γονείς με την ευθύνη της  προστασίας τους απέναντι στα παιδιά τους. Τα παιδιά αν δεν τα προστατέψει μια μάνα κι ένας πατέρας ποιος άλλος καλείται να το κάνει; 

Υπάρχει μεγαλύτερη αγάπη από αυτή που νιώθει μια μάνα για το παιδί της; Όχι. Χρειάζονται αποδείξεις για αυτή την αγάπη; Όχι.

Κανείς δεν θα αγαπήσει περισσότερο το παιδί σου από εσένα την ίδια. Κι όμως, στην περίπτωση της Πάτρας τρία παιδιά αγαπήθηκαν περισσότερο από ανθρώπους άγνωστους, που δεν τα είχαν γνωρίσει καν. 

Η Τζωρτζίνα, η Μαλένα και η Ίριδα, αγαπήθηκαν από μια ολόκληρη Ελλάδα, όσο δεν αγαπήθηκε ποτέ άλλο ξένο παιδί. Μια αγκαλιά τεράστια για αυτά τα τρία αγγελούδια, που δεν πρόλαβαν όμως να ζήσουν για να την νιώσουν. Θύτης η ίδια τους η μητέρα, όχι γιατί ευθύνεται για το θάνατό τους. Όχι, αυτό ακόμη δεν έχει αποδειχθεί. Είναι ένοχη γιατί δεν τα προστάτεψε. Επέτρεψε να τους συμβεί το μέγιστο κακό, ο θάνατος.

 Εφόσον το γονιδιακό πρόβλημα αποκλείστηκε προ ημερών, υποψίες και ερωτήματα για το θάνατό τους οδηγούν πια στο αδιανόητο. Τα τελευταία στοιχεία και αποτελέσματά άρχισαν να ξετυλίγουν σιγά σιγά το κουβάρι. Μια μάνα διέπραξε έγκλημα; Μια μάνα σκότωσε το ίδιο της το παιδί; Είναι πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό; Όχι.

 Παιδοκτονίες συμβαίνουν συχνά, όμως γιατί η υπόθεση της Πάτρας μας σόκαρε τόσο; 

Είναι αυτό το αίσθημα που πλημμυρίζει το σώμα μας κοιτώντας αυτά τα ψυχρά μάτια της μάνας. Είναι το βλέμμα δίχως ψυχή που μας αγριεύει τόσο. Είναι νεκρή και δεν το γνωρίζει. Δεν πέθανε μαζί με τα παιδιά της, ήταν ήδη νεκρή. Η Ρούλα Πισπιρίγκου δεν ανήκει σε καμιά κατηγορία ανθρώπων, δεν είναι έμβιο ον. Ούτε Μήδεια, ούτε τέρας. Ακόμη και τα τέρατα προστατεύουν τα παιδιά τους. Θεριεύουν μπροστά σε κάθε απειλή. Είναι ένα πλάσμα απόκοσμο, άδειο από συναισθήματα. Μοιάζει περισσότερο με μηχανή, που οργανώνει την κάθε της κίνηση με μόνο σκοπό την αυτοπροστασία της. Ακόμη και μέσα από την φυλακή, το άδειο της σώμα θα παλεύει με τους ίδιους τους δράκους της. Αμφιβάλλω αν ζουν κι αυτοί. Ούτε τύψεις, ούτε ενοχές. 

Τι την κάνει όμως τόσο μεθοδική που τείνει να την αποκλείσει από κάθε είδους ψυχασθένειας; 

Ο φόβος της ήττας. Το αίσθημα υπεροχής άδειασε από μέσα της, αμύνεται για να επιβιώσει όπως κάνει κάθε παράσιτο πάνω στη γη. 

Κι αν ο Θεός επέλεξε αυτόν τον τρόπο να την παιδεύσει; Κανείς θεός δεν επιτρέπει τέτοιο κακό, ακόμη και ο θεός του κάτω κόσμου διστάζει μπροστά σε μια τέτοια φρίκη. 

Δευτέρα 4 Απριλίου 2022    

Ερχόμαστε στο σήμερα.

 Μετά το ένταλμα σύλληψης, και την κράτησή της στη ΓΑΔΑ, η Ρούλα Πισπιρίγκου, χθες, Δευτέρα 4 Απριλίου οδηγήθηκε στα δικαστήρια της Ευελπίδων για την απολογία της συνοδεία μεγάλης αστυνομικής δύναμης. Η διαδικασία της ανάκρισης ολοκληρώθηκε έπειτα από τέσσερις ώρες. Η κατηγορούμενη απάντησε σε πολλαπλά ερωτήματα ενώπιον της ανακρίτριας σχετικά με την υπόθεση. Εισαγγελέας και ανακρίτρια αποφάσισαν για το αν θα προφυλακιστεί ή όχι η κατηγορούμενη.

Πλήθος κόσμου έξω από την Ευελπίδων φώναζε εξαγριωμένο κατά της κατηγορούμενης παιδοκτόνου. Μια παιδοκτονία αποτελεί μια από τις πιο ακραίες μορφές βίας. Δύσκολα κανείς μπορεί να χωρέσει στο νου του ένα τέτοιο έγκλημα, γιατί το θύμα πάντα θα είναι ένα παιδί. Ποιος μπορεί να κάνει κακό σε ένα παιδί αντικρίζοντας δυο μικρά αθώα ματάκια; Ένα παιδί που εσύ η ίδια το έφερες στη ζωή.

Ποιος τολμά να στερήσει το χαμόγελο ενός παιδιού; Ποιος προσπερνά το φως για να καταλήξει στο σκοτάδι;

Τι κακό θα μπορούσε να προκαλέσει ένα παιδί έτσι ώστε να προκαλέσει την οργή ενός ενήλικα; Όταν μάλιστα δολοφονείται από τα χέρια του ανθρώπου που το έφερε στη ζωή, αυτό είναι πέρα για πέρα φρικτό και αδιανόητο, και δικαίως η κοινή γνώμη αντιδρά με αυτό τον τρόπο. 

Η Ρούλα τελικά προφυλακίστηκε σήμερα Τρίτη πρωί 5 Απριλίου. Θεωρείται επικίνδυνη, και πως αυτό να μην ισχύει; Μια μάνα που δολοφονεί το ίδιο της το παιδί είναι ικανή για όλα. Το κακό υπάρχει μέσα της, και αποτελεί κίνδυνο για την ολόκληρη την κοινωνία.   

Η Ρούλα Πισπιρίγκου οδηγείται στη φυλακή μέχρι να δικαστεί, μα θα καταφέρει να φθάσει μέχρι τη δίκη; Πολλοί ανησυχούν για αυτό και ταυτόχρονα χαίρονται που θα «δικαστεί» σε πρώτο στάδιο από τις συγκρατούμενες της. Οι νόμοι της φυλακής είναι γνωστοί λίγο πολύ σε όλους μας, και σε περιπτώσεις παιδοκτονίας κανείς εκεί μέσα δε συγχωρεί, ούτε δείχνει την παραμικρή συμπόνια για τον θύτη. 

«Να τιμωρηθεί όπως της αξίζει!», καθένας μας εύχεται αυτό το ον να πάρει αυτό που του αξίζει, όμως τι πραγματικά της αξίζει; Ποια ποινή; 

Πώς θα καταφέρει να πονέσει κανείς έναν τέτοιον «άνθρωπο»; Πώς θα νιώσει πόνο ανάλογο με αυτό που ένιωσε το παιδί της όταν η ίδια δεν έχει ψυχή; Η αίσθηση υπεροχής και εξουσίας που είχε ασκώντας βία στο παιδί της, χάθηκε με τη σύλληψή της κι αυτό αποτελεί ήδη μια πρώτη μορφή τιμωρίας για εκείνη. Χάθηκε η «ελευθερία» της βούλησης της να σπέρνει το κακό. Εγκλωβίστηκε στον ίδιο της τον εαυτό και κάποια στιγμή θα χαθεί μέσα σε αυτόν. Το απόκοσμο αυτό ον επιστρέφει στον κόσμο της, εκεί που πραγματικά ανήκει κι εκεί ευτυχώς θα είναι μόνη της, δεν θα μπορεί να βλάψει κανέναν.  

Ανάγκη για εισαγγελική έρευνα για τους θανάτους των δυο άλλων παιδιών.

Στο μικροσκόπιο μπαίνουν αυτή τη στιγμή οι συνθήκες θανάτου των δυο άλλων παιδιών της οικογένειας Δασκαλάκη. Σύμφωνα με πηγές οι δικογραφίες τους βρίσκονται ήδη στα χέρια του εισαγγελέα. Η Προϊσταμένη της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών ζήτησε να βγουν από το αρχείο και να γίνει έρευνα για τις δυο αυτές υποθέσεις. Ο θάνατος της Τζωρτζίνας φαίνεται πως γίνεται αιτία για την δικαίωση και των άλλων δυο παιδιών της οικογένειας. Τι πραγματικά συνέβη, η αλήθεια θα λάμψει σύντομα.  

Μια μάνα…

Το πιο λυπηρό είναι πως αυτά τα τρία αγγελούδια  δεν τα θρήνησε μάνα, ούτε πατέρας.

 Καμιά μάνα δεν έσκυψε από πάνω τους να τα χαζέψει καθώς κοιμόνταν, δεν στάθηκε ποτέ ανήσυχη πάνω από την κούνια τους για να διαπιστώσει ότι είναι καλά, δε μέτρησε ποτέ τις ανάσες τους, δεν ανησύχησε με το κλάμα ή τη σιωπή τους.

Είναι νεκρή..  

 Πώς ένα νεκρό σώμα γεννά ζωή; Πώς κάτι ψεύτικο γεννά μια αλήθεια;  

 «Ήτον νύχτα,εις την στέγη εβογκούσε

Ο βοριάς, και ψιό έπεφτε χιόνι.

Τι μεγάλο κακό να εμηνούσε

Ο βοριάς που τ’αρνάκια παγώνει;

Μες στο σπίτι μια χαροκαμένη,

Μια μητέρα από πόνους γεμάτη,

Στου παιδιού της την κούνια σκυμμένη

Δέκα νύχτες δεν έκλεινε μάτι.

Είχε τρία παιδιά πεθαμένα,

Αγγελούδια, λευκά σαν τον κρίνο,

Κι ένα μόνο της έμεινεν, ένα,

Και στον τάφο κοντά ήτον κι εκείνο.»

Γ.Ζαλοκώστας

 Βιβλιογραφία

1.Βιρβιδάκης Σ. κ.α., Η Ελληνική Φιλοσοφία από την Αρχαιότητα έως τον 20ο αιώνα

2.Δανιήλ Χ., Ανθολόγιο Νεοελληνικών Λογοτεχνικών Κειμένων(19ος-20ος αιώνας)

Αρθρογράφος Ρεα Καλογερογιάννη

      

Join the Conversation

  1. Ρωτάς πώς εξηγείται η παρουσία του κακού στον κόσμο. Είναι σχετικά απλό, κατά τη γνώμη μου. Οφείλεται στην ανθρώπινη ατέλεια. Η ανθρώπινη φύσις είναι ατελής. Τέλειος είναι μόνο ένας, ο Θεός. Απόλυτα και αποκλειστικά Τέλειος! Ο άνθρωπος δεν ήταν ποτέ τέλειος, ούτε θα γίνει ποτέ. Έχει μέσα του και το καλό και το κακό. Ανάλογα με τα βιώματά του, την διαπαιδαγώγησή του, αλλά και κάτι εντελώς μοναδικό και δικό του, αποκλειστικό στον καθένα, υπερισχύει πότε το καλό, και πότε τό κακό μέσα του. Όταν ο άνθρωπος εκφράζει και ζει μόνο το καλό, μηδενίζοντας το κακό, φτάνουμε μέχρι και την Αγιότητα. Όταν εκφράζει κυρίως ή αποκλειστικά ή ως επί το πλείστον, το κακό, φτάνουμε μέχρι τους πιο στυγερείς εγκληματίες, εκμεταλευτές ψυχών και σωμάτων, μεγαλοαπατεώνες, δικτάτορες, όπως για παράδειγμα και ο Χίτλερ. Γιατί κανείς σίγουρα δεν αμφιβάλει, για το πώς, εξαιτίας του, υπέφερε η ανθρωπότητα.
    Μέσα στον άνθρωπο θα γίνεται πάντα μία πάλη, του καλού με το κακό. Από τα μικρά μέχρι τα μεγάλα. Στα μικρά συγκαταλέγονται, το ψέμμα που θα πούμε, η μικροκλοπή, μία αγενής έκφραση, η έλλειψη κατανόησης…. Στα μεγάλα, ας κοιτάξουμε, τι συνέβη μέσα σε έναν χρόνο, μέχρι σήμερα. Πόσες γυναικοκτονίες, ανθρωποκτονίες, παιδοκτονίες, βιασμοί, μέχρι και τον πόλεμο στην Ουκρανία. Όλα αδιανόητες πράξεις! Ναι, αυτός είναι ο άνθρωπος. Ακριβώς αυτός. Η κακή του πλευρά. Η καλή του πλευρά, αφήνει χώρο για όνειρα και ελπίδα. Είναι ο δημιουργικός άνθρωπος, ο καλός και σωστός, όσο γίνεται περισσότερο, ο ταπεινός, αυτός που χαρίζει αγάπη, που έχει ενσυναίσθηση και συναίσθημα.
    Όταν ακούμε για κάτι αποτροπιαστικό και ειδεχθές, πρέπει, στην κυριολεξία, να αναφωνούμε, Τι έκανες πάλι άνθρωπε! Διότι η ανθρώπινη φύση είναι μία, κοινή σε όλους. Χωρίς αυτό να σημαίνει, πως είμαστε όλοι ικανοί, για όλες τις πράξεις!
    Καθένας, στον τομέα του, πρέπει να φροντίζει, να καλλιεργείται, συνειδητά, το καλό. Για να πολλαπλασιάζεται. Δεν κάνει να αδιαφορούμε. Να μην θεωρούμε το καλό δεδομένο. Γιατί, απλά, δεν είναι!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Scroll to top
Close
Browse Tags